Neighbourhood Watch in a Digital Age: Between Crime Control and Culture of Control (Palgrave Macmillan, 2017) draws on data from 340 municipalities in the Netherlands as well as ethnographic fieldwork. The book presents original research on neighbourhood watch groups to illustrate how their actions contribute to collective efficacy and lower crime levels. Technological innovations like social media and smartphones have changed the landscape of coproduction in public safety, and this book addresses the resultant issues involved with creating effective policy. While digital innovations and securitization have made neighbourhood watch groups effective, they have simultaneously increased the risk of vigilantism, and the book reveals how stigmatization, ethnic profiling and excessive social control are very real issues, especially in suburban middle-class districts.

Crucially, this study raises the question about how the increasing popularity of community crime prevention in a digital age should be framed: as a welcome civic contribution to crime control, or as a social phenomenon adding to an undesirable culture of control. Criminologists, city officials, policy makers and anyone studying neighbourhood activism will find this a fascinating work on crime control.

Kwalitatief evalueren in het sociale domein (Boom Lemma, 2014) verkent de inzet van kwalitatieve methoden van onderzoek bij de evaluatie van sociale maatregelen. Kwalitatief onderzoek wordt vaak al ingezet ter evaluatie in het sociale domein, maar het ontbrak vooralsnog aan een kritische analyse van methodologische sterktes en zwaktes. Deze publicatie is meer dan alleen een school(s)boek. Via de literatuur verkent het onontgonnen terrein, breekt vastgeroeste methodologische debatten open en levert het op onderdelen nieuwe inzichten voor prangende evaluatiekwesties. De publicatie is bedoeld voor zowel de gevorderde onderzoeker als voor studenten die meer willen weten over kwalitatief evalueren.

The Plausibility of Policy is mijn dissertatie (Eleven International Publishing, 2014). Via verschillende casestudies uit het sociale domein behandel ik alternatieven voor het ‘monocausale’ onderzoeksmodel in de beoordeling van publiek beleid en sociale interventies. Een van mijn belangrijkste argumenten is om beleidsveronderstellingen vaker te confronteren met bestaande wetenschappelijke kennis, in plaats van maatregelen steeds opnieuw afzonderlijk te evalueren. Daarbij werp ik licht op hoe dergelijke maatregelen kunnen worden beoordeeld en in hoeverre beweringen over de gewenste effecten ervan wetenschappelijk kunnen worden onderbouwd.

Schoon, heel en werkzaam? (Boom Lemma, 2013) confronteert aannames van dominante sociale aanpakken op het terrein van buurtleefbaarheid met wetenschappelijke inzichten. De publicatie van het boek in april 2013 kreeg veel media-aandacht en genereerde de nodige discussie in de publieke sector. De resultaten van de studie werden zelfs tot in de Ministerraad besproken. Weinig sociale interventies binnen de wijkaanpak kunnen volgens mijn analyses steunen op een sterke wetenschappelijke basis. Vanuit de bevindingen bespreek ik echter lessen en implicaties voor sociaal beleid in aandachtswijken.